Polacy w dpd na zachodzie

[Mako]

No i znowu mnie ubiegł...

http://aad.archives.gov/aad/display-par ... q=&as_woq=

Klikasz w view record na dole po lewej i wyskakują wszystkie informacje ze zdjęcia.

[jinlh]

Dzieki jeszcze raz za pomoc

[Baniak]

Dzieki jeszcze raz za pomoc

Cieszę się, że mogliśmy pomóc

[jinlh]

Dzisiaj dostałem maila od córki maj. Zapalskiego . Oto fragmenty jakby kogoś interesowały:

..."Major Daniel John Zapalski
American Soldier and Patriot

Daniel John Zapalski was born in Erie Pennsylvania on July 29, 1920 nor farm from where major battles of our American Revolution were fought. Until his death 57 years later his life was spent and often risked in the defense of the ideals of that Revolution.

When America went to war in 1942 so did Daniel. Serving with great valor and displaying exceptional leadership as an enlisted man, he received a commission as an officer amidst the death and destruction of a Normandy battlefield. This battlefield commissioning was one of the things of which he was most proud. Besides Normandy he also served in the Northern France, Rhineland, Ardennes and Central European theatres.

After World War II Daniel continued to protect the flag. in 1948 he was assigned to the Military Intelligence Branch. Later, when Communism threatened a free people in South Korea Daniel was there.

After the Korean War he continued with the Military Intelligence serving in many highly sensitive international diplomatic assignments, including a tour in the Office of the Army Chief of Staff for Intelligence.

When Daniel would speak of patriots risking their lives for freedom he knew what such a risk meant. Risking his own life on numerous occasions, he was decorated with the Bronze Star, the Purple Heart with Oak Leaf Cluster, the Combat Infantryman's Badge, EAME Campaign Medal, American Campaign Medal, American Occupation of Germany Medal, WW II Victory Medal, Belgian Fourregere, French Fourregere, Orange Laird, Korean Service Medal, United Nations Service Medal, Republic of Korea Presidential Unit Citation Medal, National Defense Service Medal, Armed Forces Reserve Medal, and Army Commendation Medal for Meritorious Service in the Office of the Army Chief of Staff for Intelligence. He retired in 1963 with the rank of Major.

His devotion to country and the cause of freedom did not, however, end with retirement. This devotion and a concern for Veterans Rights led him to join and provide with inspirational leadership the Brotherhood Rally of American Veterans Organization - BRAVO. Choosing Baldwin Park, CA, because of its basic Americanism as the national headquarters for BRAVO, Daniel worked long hours and made great personal sacrifices for the cause of veterans. He was especially concerned with the plight of Vietnam Veterans, who, unlike their fathers, did not, he felt, receive a hero's welcome but rather were brushed aside and treated as a reminder of something unpleasant. As Executive Director of BRAVO, his long range plans for the organization called for the formation of a cadet corps, a credit union and the building of a technical training center. His untimely death cut short these programs.

Daniel John Zapalski Sr. died on January 12, 1977 and was interred with full military honors at Arlington National Cemetery. He is survived by his wife Christine, his sons Daniel John Zapalski Jr., Timothy and Christopher, and daughters Maria and Diana."...

[Baniak]

Gratuluję!!! Wysiłek okazał się owocny

Pytałeś się może czy rodzina dysponuje zdjęciami Daniela
z linii frontu i czy istniałaby możliwość ich udostępnienia?

[jinlh]

Dzięki
A co do zdjęć to ona niestety nic nie ma ale obiecała odezwać się do reszty rodzeństwa i żony Zapalskiego może coś jeszcze dostanę. A jak dostanę to się podzielę

[Mako]

W takim razie 3mamy kciuki.

[Baniak]

Na dniach zaprezentujemy spory artykuł o Danielu Johnie Zapalskim z I/502, 101st a następnie,
już po wojnie i rozwiązaniu 101st z 508th PIR, 82nd

Marcin prowadził korespondencję z jego rodziną w wyniku, której zdobył mnóstwo informacji,
materiałów oraz zdjęć Daniela dokumentujących jego życie prywatne, karierę wojskową oraz
zaangażowanie w sprawy państwa.

[AL]

Kibicujemy Marcinowi i czekamy na artykuł !

[Baniak]

Można uznać, że został ukończony:
http://502-101airborne.pl/sylwetki/dani ... -zapalski/

[garison44]

Widać, że nauka angielskiego w szkole się przydała
Gratulacje chłopaki! Super artykuł i zdjęcia.

[Jackson]

Nic tylko pogratulować super artykułu i docenić włożony wysiłek w "badania".

[Baniak]

"Badania" jeszcze się nie skończyły i udało się wyłuskać na jednym z for internetowych kolejne zdjęcie:

Klęczą od lewej do prawej: Pfc Muller, Pfc Frazier, Pfc Freeland, Sgt. Dotson, Pfc Guyse, niezidentyfikowany.
Stoją od lewej do prawej: Pfc. Kennedy, Sgt. Hinchman, Lt. Hopkins, Lt. Wall, Capt. Shea, Lt. Meirman, Lt. Butler i Lt. Zapalski



Na publikację czekają jeszcze ręcznie rysowane przez Zapalskiego mapy, gdy 101st przemierzała już tereny
III Rzeszy.

[Baniak]

Temat jest wciąż żywy jako, że już jakiś czas temu, dzięki wysiłkom Marcina,
weszliśmy w posiadanie książki napisanej przez jednego z przyjaciół Zapalskiego
z kompanii I - Jamesa K. Howell'a. Dzieki temu będziemy mogli opisać sylwetkę
samego Howell'a, kontakt do jego rodziny uzyskaliśmy poprzez stowarzyszenie
weteranów I/502nd PIR, jak i uzupełnić opis sylwetki Zapalskiego, jeśli trafimy
na informację o Nim we wspomnieniach Howell'a.

[Baniak]

Jak się okazuje Polacy docierali do amerykańskich DPD na zachodzie. Dzięki informacji
o naszej grupie w styczniowym wydaniu biuletynu "Company I Poopsheet" (biuletyn
przeznaczony dla weteranów I/502nd PIR, ich rodzin i przyjaciół) skontaktował
się z nami jeden z nich Co więcej, w najbliższą niedzielę będziemy mieli przyjemność
spotkać się z nim osobiście.

David S. Wisnia (Dawid Wiśnia), bo o nim cały czas mowa urodził się 31 sierpnia
1926 roku w Sochaczewie. Nie był spadochroniarzem, nie przeszedł szkolenia w Stanach,
jednakże jego losy na stałe splotły się z kompanią H/506th PIR. Rok po wybuchu II wojny
światowej, w październiku 1940 roku, David wraz z rodziną został przewieziony do warszawskiego
getta. Pracował na lotnisku. W sierpniu 1941 roku starszy brat Davida uciekł z getta. Niedługo po nim,
mury getta opuścił również David. Powrócił jednak w listopadzie i dowiedział się, że naziści wymordowali
jego rodzinę (ojca, matkę i młodszego brata). W 1942 roku David udaje się do aryjskiej części miasta
w poszukiwaniu pomocy u przyjaciół rodziny. Jedna z sąsiadek ukrywa go przez półtora dnia. Następnie
przyjaciel jego dziadka wywozi go do Czerwińska, gdzie David dalej się ukrywa. W lutym zostaje jednak
aresztowany i wraz z 2700 mężczyznami trafia do transportu jadącego z Nowego Dworu Mazowieckiego
do obozu w Auschwitz-Birkenau. Nadany mu zostaje numer 38526. Transport ten przeżyło jedynie 470
mężczyzn z czego tylko czterech żyje do dzisiaj. W obozie David zgłasza się do śpiewania SSmanom oraz
do pracy w pralni przy czyszczeniu i dezynfekcji ubrań.

W 1943 roku David, za zaśnięcie na zbiórce przy sprawdzaniu obecności więźniów, zostaje ukarany
dziesięcioma batami oraz zostaje skazany na sfałszowane powieszenie. W efekcie trafia na 3 miesiące
do obozowego więzienia. Po wszystkim, David dostaje nową pracę przy rozładunku bagaży i ciał
z przyjeżdżających do obozu transportów. 20 grudnia 1944 roku rozpoczyna "marsz śmierci" do Gliewitz
(Gliwice) skąd zostaje przetransportowany do obozu w Dachau. Pozostaje tam przez 2 miesiące. W 1945
roku zgłasza się do pracy w innym obozie. W trakcie transportu udaje mu się uciec z pociągu. W marcu
napotyka kolumnę amerykańskich czołgów oraz 101szą Dywizję Powietrznodesantową. W szeregach
Krzyczących Orłów zostaje tłumaczem. Zna języki niemiecki, polski, hebrajki i trochę rosyjski. Będąc
pośród Amerykanów, David uczy się języka angielskiego. Wraz z kompanią H/506th PIR toczy walki
z SS o Berchtesgaden, Orle Gniazdo Hitlera. W tym czasie jest strzelcem karabinu maszynowego,
otrzymuje ponadto wyróżnienie za męstwo.

7 maja wojna dobiega końca, David wraz z Krzyczącymi Orłami znajduje się w austriackim mieście Innsbruck.
Następnie wraz z dywizją udaje się do Francji, do Versailles, gdzie pracuje w PX (Post Exchange) dla US Army.
"Wiecie, wielu ludzi otrzymuje tylko jedno życie, dobre życie. Ja otrzymałem dwa. Pierwsze skończyło się,
gdy zostałem przewieziony do Auschwitz. Drugie rozpoczęło się kiedy spotkałem Was, 101wszą. Niech Bóg
błogosławi wszystkich, którzy zginęli i Was, 101ków". W styczniu 1946 roku, David wypływa z Europy do
Nowego Jorku na pokładzie statku "Monarch of the Seas", gdzie spotyka siostrę swojej matki i z nią zostaje.
"Im dłużej żyję, tym bardziej rozumiem, że nie można docenić tego kraju, jeżeli nie pochodzi się z innego
miejsca. Zanurzyłem się w Ameryce. Nigdy nie znałem niczego innego. Zupełnie porzuciłem moją przeszłość".