Tu będzie wszystko o zasadach ,technikach etc. Na początek -zasady tej pięknej dyscypliny sportu
“Baseball to bardzo prosta gry. Ktoś rzuca piłkę, ktoś ją łapie a ktoś ją odbija. Wygrywasz przegrywasz albo pada deszcz”
Mecz baseballowy rozgrywany jest pomiędzy dwiema drużynami złożonymi z dziewięciu zawodników/ zawodniczek (jest to absolutne minimum, na ogół w drużynie gra jeszcze kilku zawodników rezerwowych i drużyna liczy wtedy 14 – 15 graczy. Podstawową cechą różniącą mecz baseballowy od meczu np. koszykówki lub piłki nożnej jest statyczność poszczególnych faz gry. O ile, bowiem w koszykówce lub piłce nożnej przejście od fazy gry obronnej do ataku ma charakter dynamiczny i zależy od zmieniającego się przebiegu walki drużyn na boisku, o tyle w baseballu fazy gry ataku i obrony mają charakter stały. Znaczy to, ze drużyna w danej fazie gry np. ofensywnej, atakuje do momentu przepisowej zmiany i role drużyn do tego momentu nie ulęgają zmianom.
W kategorii wiekowej do 12 lat mecz składa się z 6 zmian, w czasie, których każda z drużyn raz jest drużyną atakującą, a raz się broni. Zatem w czasie meczu każda z drużyn 6 razy gra w obronie i 6 razy atakuje. Starsze dzieci i seniorzy rozgrywają mecze trwające 7 lub 9 zmian.
W fazie ofensywnej drużyna wysyła kolejno swoich zawodników (zgodnie z ustaloną przed meczem kolejnością) na stanowisko obok bazy domowej. Zawodnik atakujący wyposażony jest w pałkę. Jego zadaniem będzie odbicie narzucanej przez miotacza przeciwnej drużyny piłki i odbicie jej jak najdalej w boisko, oczywiście w jego promieniu. Jest to ważne, bowiem w czasie lotu piłki pałkarz, stając się po odrzuceniu pałki biegaczem, stara się dobiec do bazy pierwszej i kolejnych, biegnąc tak długo, aż piłka wróci do zawodników obrony stojących w bezpośrednim sąsiedztwie tej bazy.
Zawodnik atakujący, który w czasie lotu odbitej piłki dobiegł do pierwszej i kolejnych baz, zaliczając je po obowiązkowym ich dotknięciu, pozostaje w grze w polu i starał się będzie dobiec po zaliczeniu pierwszej, drugiej i trzeciej do bazy domowej, skąd rozpoczął swój bieg.
Kolejni pałkarze wchodzący na stanowisko pałkarza powtarzać będą te czynności dążąc do zdobywania bazy domowej, za co ich drużyna otrzymuje punkt za każdego zawodnika, któremu ta sztuka się uda.
Boisko do gry w baseball
Boisko do baseballu tzw. baseball diamond ma kształt ćwiartki koła o promieniu 60 m. Kształt boiska przedstawiany jest na diagramie obok. Boisko podzielone jest na dwa wyraźnie kontrastujące z sobą obszary. Wewnętrzny zwany infield składa się z kwadratu, na którego czterech rogach położone są bazy. Ta cześć boiska zwykle utworzona jest z utwardzonego piasku, zazwyczaj w czerwono-rdzawym kolorze. Długość boku tego kwadratu, a zarazem odległość pomiędzy poszczególnymi bazami, wynosi 46 stóp (baseball 7 – 9 lat), czyli 18.29 metra. Wierzchołek kwadratu będący zarazem wierzchołkiem kąta prostego, którego ramiona stanowią boczne granice boiska tzw. foul lines stanowi czwartą bazę, tzw. bazę domową home plate. Na wierzchołku leżącym po prawej stronie bazy domowej znajduje się pierwsza baza first base, na przeciwległym druga baza – second base, a po lewej trzecia baza – third base. Same bazy są rodzajem twardych poduszek o wymiarach zbliżonych do 30 cm (jedna stopa). Za bazą domową, już poza kwadratem, znajduje się stanowisko łapacza - catcher tzw. catcher box, zawodnika drużyny fielding team, czyli zawodnika łapiącego piłki rzucane przez pitchera - miotacza. W pobliżu środka kwadratu, w odległości 46 stóp (14.02 m. – baseball) od bazy domowej w znajduje się wydzielone koło o średnicy 18 stóp (5.47 m.) będące stanowiskiem pitchera, czyli zawodnika drużyny fielding team rzucającego piłki. Okrąg w baseballu zwykle tworzy niewielki wzgórek, na którego szczycie stoi zawodnik. Infield dopełnia cześć koła ze środkiem w miejscu stanowiska pitchera i o promieniu 90 stóp. Druga część boiska, tzw. pole zewnętrzne outfield, jest trawiastym obszarem będącym wycinkiem koła o średnicy do 60 m. Zewnętrzną i boczne granice pola zewnętrznego wytycza parkan.
Drużyna atakująca (team at bat)
Ze strony drużyny atakującej w każdym momencie gry uczestniczy przynajmniej jeden, lecz nie więcej niż czterech zawodników. Na początku pojedynczej rozgrywki, zmiany -inningu, w grze uczestniczy tylko jeden zawodnik, a wraz z rozwojem gry i zdobywaniem kolejnych baz liczba ich wzrasta. Zawodnik drużyny atakującej, pałkarz - batter, staje z prawej lub lewej strony bazy domowej (w zależności czy jest prawo- czy leworęczny) i stara się pałką baseballową, odbić piłkę narzucaną przez miotacza - pitchera przeciwnej drużyny, zanim zdoła złapać ją łapacz - catcher. Jeśli uda mu się to, pozostawiając pałkę stara się dobiec do pierwszej bazy, a jeśli to możliwe kolejnych, zanim piłka zostanie złapana przez zawodników przeciwnej drużyny i odrzucona do zawodnika stojącego przy bazie. Zawodnik zdobywa bazę, jeśli zdoła dotknąć jej jakąkolwiek częścią ciała zanim dotknie go zawodnik drużyny przeciwnej znajdujący się przy tej bazie, jednakże nie wcześniej niż zostanie mu podana, złapana wcześniej piłka. Jeżeli zawodnik odbijający nie zdoła zdobyć bazy, zostaje wyautowany i wycofuje się z gry. Zawodnik zostaje wyautowany także wtedy, gdy wykona trzy nieudane próby odbicia piłki (strike-out). Próba odbicia piłki uznawana jest za nieudaną, gdy zawodnik wykona pełny zamach pałką nie trafiając w piłkę. Wyautowanie następuje także wtedy, gdy po jej odbiciu piłka zostaje złapana z powietrza - fly ball (złapana zanim spadnie na murawę, w przeciwnym razie jest to ground ball). Trzecim przypadkiem wyautowania jest sytuacja, gdy pałkarz trzykrotnie zignoruje (nie wykona próby jej odbicia) prawidłowo narzuconą piłkę. Jeżeli miotacz czterokrotnie popełni błąd narzucając piłkę w nieodpowiedni sposób, a zanim pałkarz wykona trzy błędy w uderzeniu, ten ostatni zdobywa bazę za darmo, dostaje tzw. walk. Jeżeli pierwsza baza jest zajęta, zawodnik na niej stojący przesuwa się o jedną bazę dalej, uwalniając ją dla nadchodzącego. Jeżeli zajęte są kolejne bazy, wszyscy zawodnicy je zajmujący przesuwają się o jedna bazę. W tej sytuacji zawodnik na trzeciej bazie osiąga w ten sposób bazę domową, zdobywając punkt dla swej drużyny.
Drużyna w polu – broniąca się (fielding team)
Fielding Team tworzą miotacz - pitcher, łapacz - catcher, czterech zawodników infieldu, z których trzech obstawia bazy: pierwszobazowy - first baseman, drugobazowy - second baseman, trzeciobazowy - third baseman i łącznik - shortstop. Shortstop zwykle zajmuje pozycję pomiędzy druga a trzecią bazą. Drużynę dopełniają trzej zapolowi - outfielders grający w polu zewnętrznym.
Pierwszobazowy zajmuje pozycje bardzo blisko pierwszej bazy i jest cały czas gotowy do złapania piłki po odbiciu przeciwnej drużyny. Drugobazowy i trzeciobazowy tez grają w okolicach swych baz. Shortstop zwykle stoi w okolicy drugiej bazy znajdującej się za plecami miotacza swej drużyny. Jest to bardzo ważna pozycja, gdyż najczęściej piłka odbita przez pałkarza przeciwnej drużyny leci właśnie w tym kierunku, a wyłapanie jej tak blisko pola gry zapewnia wyautowanie zawodnika lub nawet dwóch zawodników (double play) przeciwnej drużyny. Trzech zapolowych rozmieszczonych jest na murawie pola zewnętrznego i zadaniem ich jest wyłapanie dalekich odbić, jeśli to tylko możliwe z powietrza albo niewyłapanych piłek przez infielderów oraz odrzucanie piłki w kierunku zawodników znajdujących się przy bazach, zgodnie z aktualnymi potrzebami gry.
Drużyna broniąca się stara się nie dopuścić do zdobywania kolejnych baz a w rezultacie bazy domowej przez zawodników atakujących, a może to czynić w wyniku eliminowania ich z gry tzw. autowania. W poszczególnych fazach gra toczy się do momentu wyautowania trzech (niekoniecznie jeden po drugim) zawodników drużyny atakującej.
Sposoby autowania zawodników
Autować można na kilka sposobów.
Oto cztery najważniejsze:
1. Aut na strajki.
Miotacz drużyny broniącej się musi tak narzucać piłkę, by przeszła ona w bezpośrednim sąsiedztwie pałkarza, w tzw. strefie strajku, czyli korytarzu powietrznym o stałej szerokości 44 cm (tyle wynosi szerokość bazy domowej), inaczej mówiąc piłka musi przelecieć nad bazą domową.
Wysokość strefy strajku jest zmienna i zależy od wzrostu pałkarza – liczona jest, bowiem od jego kolana do umownie określonej pachy. Miotacz musi trafić w strefę strajku, a pałkarz musi wszystkie celne piłki odbijać. Nie odbicie piłki dobrze narzuconej przez pałkarza zaliczane jest jako jego błąd. Pałkarzowi wolno pomylić się dwa razy, trzeci jego błąd eliminuje go z gry, właśnie autuje.
Miotacz nie zawsze będzie trafiał w strefę, narzuty niecelne zaliczane będą jako jego błędy. Wolno mu pomylić się trzy razy, czwarty jego błąd będzie karany przyznaniem pałkarzowi pierwszej bazy za darmo. Na pałkę zgodnie z ustalona kolejnością wchodzi wtedy następny zawodnik drużyny atakującej i pojedynek miotacza z pałkarzem zaczyna się od nowa.
2. Aut na pierwszej bazie.
Pałkarz po odbiciu piłki odrzuca pałkę i staje się biegaczem. Jego pierwszym zadaniem będzie dobiegniecie do pierwszej bazy i zaliczenie jej przez dotkniecie dowolna częścią ciała (najczęściej przebiegając przez nią). Zawodnik drużyny broniącej stara się złapać odbitą przez pałkarza piłkę i jak najszybciej podać ją do stojącego przy pierwszej bazie obrońcy, jeżeli zrobią to szybciej niż atakujący tą bazę napastnik, to będzie on wyautowany (warunkiem koniecznym wyeliminowania w ten sposób napastnika jest bezpośredni kontakt obrońcy z poduszką bazy, obrońca najczęściej stoi na niej jedna nogą)
3. Aut z powietrza.
Jeżeli odbita przez pałkarza piłkę którykolwiek z obrońców złapie bezpośrednio z powietrza, niedopuszczając do jej upadku na ziemie - pałkarz jest wtedy aut.
4.Aut miedzy bazami.
Zawodnik ataku po zdobyciu pierwszej bazy pozostaje w grze w polu i starał się będzie zdobywać kolejne bazy. Bezpieczny będzie on jednak jedynie wtedy, gdy dowolną częścią ciała dotykać będzie poduszki bazy. Zawodnik najczęściej po prostu stoi na bazie. Jeżeli jednak, chociaż na moment odejdzie od niej, a zawodnik obrony dotknie go, będzie aut (warunkiem niezbędnym jest, by dotykający obrońca trzymał w ręku piłkę).
To są cztery podstawowe sposoby eliminowania z gry napastników, a jak pamiętamy gra toczy się do trzech autów. Po wyeliminowaniu z gry trzeciego napastnika drużyny zamieniają się rolami. Zespół broniący się dotychczas będzie teraz miał szanse zdobywania punktów, drużyna atakująca, której trzej gracze przed chwila wypadli z gry, będzie teraz się bronić i sama dążyć do zrobienia trzech autów.
Okres gry, w którym obydwie drużyny po jednym razie atakowały i broniły się nazywamy zmianą. Przypomnijmy - mecz trwa 6 takich zmian.
